Okaliptüs Yaprağı

Okuyanların yarısının S.C Stephens'ın Thoughtless'ını (Düşüncesiz) okuduktan sonra yorum yapmadan önce beklemelerinin nedenini şimdi anlıyorum. Çok yoğun, konusu oldukça basit ama okur tarafından kabulü zor bir kitap. Herkese hitap edemeyeceği gibi büyük ihtimalle orta dereceli de sevilemeyecek kitaplardan. Sevebilenlerin çok sevdiği, sevmeyeninse ancak nefret edebildiklerinden. Ancak ben yine cinsliğimi gözler önüne sererek 4/5 yıldız verdim. O tek bir yıldızcığı kırmamın nedeni ise yazarın aşırı uzatarak sıkıntıdan kurdeşen dökmeme sebep olmasıydı.

Kitabın konusundan biraz bahsedersek;

"Sana ihtiyacım var. İzin ver bunu yapayım. Sana,onu unutturabilirim.
Sana ,seni unutturabilirim."
-Kellan Kyle

Kitapta sevgilisinin peşinden başka bir şehre taşınan Kiera’nın, sevgilisinin çok yakın arkadaşı ve aynı zamanda ev arkadaşları olan tanrı yakışıklılığına sahip yerel bir grubun solisti Kellan ile yaşadığı yasak aşk anlatılıyor. Kiera bir yandan Kellan'a duyduğu karşı konulamaz çekime direnmeye çalışırken bir yandan da bizim boynuzlanmaktan adeta geyiğe dönmüş şirin mi şirin Danny'mizi aldatmaktan duyduğu suçluluğun içinde boğuluyordur. Peki Kiera kimi seçecek? Hayatına hızla giren yakıcı saf tutkuyu mu? Yoksa güvenli ve şirin Noel babanın uçan geyiklerine dönmüş Danny'yi mi?

Hiç başlamadan belirtmeliyim ki kitaba karşı birbiriyle çelişen duygular duyuyorum. Dolayısıyla yorum boyunca yine birbiriyle çelişen ifadeler görmeniz çok olasıdır.

Peki romance okurları neden yadırgıyor? diyerek başlayalım;

Aşk romanlarında özellikle son zamanlarda çıkanların neredeyse hepsinde ana kahramanımız çok masum ve acı çeken taraf olmasına alışmıştık ancak bu romanda yazar yarattığı baş kahramanla bizi tam anlamıyla ters köşeye yatırıyor.
Bu kitaptaki baş kahramanımız Kiera herkesin acılarına sebep olan kötü kadın.

Her şeyden önce uyarmalıyım ki Kiera bugüne dek okuduğunuz ve katletmeyi delicesine arzuladığınız hiç bir karaktere benzemiyor.

Uzuuuun aradan sonra ne yalan söyleyeyim tertemiz övgülerle dolup taşan bir eleştiriyle bayıla bayıla okuduğum bir kitapla açılış yapmak isterdim ama üzülerek söylemeliyim ki aşağıda okuyacaklarınız bunun yakınından bile geçmeyecek. Benim açımdan oldukça sorunlu bir kitaptı Eşleşme.

Öncelikle şu kitap sayesinde Türkçedeki geçmiş zaman eklerinin, İngilizcede bin bir zorlukla ezberlediğim eylemlerin zamana göre çekimlerinin aslında; ne kadar muhteşem, ne kadar harika, ne kadar tapılası olduğunu anladığımı söylemeden geçemeyeceğim. Yazarın da en kısa zamanda anlaması temennisiyle…

Kitabın benim açımdan en büyük sorunu anlatımda zaman olarak şimdiki zamanın kullanılmasıydı. Kimileri buna alışılabileceğini söylese de benim için maalesef geçerli olamadı. Bu rahatsızlığı yok etmek için her şeyi yaptım hatta bir ara kelimeleri beynimde geçmiş zaman haline getirdim ama olmadı, olamadı. Sırf bu yüzden bile sanırım seri benim için burada sonlanabilir. Bunun dışında kullanılan kimi kelimelerin eski ve şu sıralar kullanılmıyor olması da okumayı güçleştirmiş. Eski kelimelere yer verilmesi iyi midir kötü müdür tartışılır elbette ama bir gerçek var ki kesinlikle okumaya pürüzler katıyor.

Yazarın kurguladığı distopik dünya ise beni bir türlü etkileyemedi. Artık oldukça klişeleşmiş olan devletin halkı koyun sürüsüne çevirme politikası işleniyordu. Kimin kimle olacağı,ne yiyeceği, hangi işte çalışacağı gibi şeylere devletin karar verdiği bir dünya anlatılmış. Bana bir çok yönüyle özellikle Beth Revis’in Evrenin Ötesi adlı kitabını hatırlattı yalnız onu çok daha fazla sevdiğimi hatırlıyorum. Açıkçası sebebi bu kitabı sonra okumuş olmam değil, zaten distopya denilen türde yazılmış kitapların büyük çoğunluğu zaten aynı konu üzerine yoğunlaşmış olur;

Baskıcı halk, bunalmış kahraman, başta bilinmeyen veya korkulan isyancılar, sonra herkes birleşip kahramanımızın önderliğinde kurtarılan dünya veya ülke…

Asıl sorun yazarın bunu satamamış olmasıydı bize. Bir kere distopya denilince kahramanımız gerçekten kahraman olmalı güçlü, sert, yenilmez, inatçı, aktif,dinamik,heyecanlı... Ancak Cassia aksine çok pasif ve yeterinde üzerinde durulmamış zayıf bir kahramandı. Distopya bir kenara ben herhangi bir kitapta en başta insana “vay be!” dedirtecek karakterler ararım. En azından bir yönüyle olsun hayran olmalıyım karakterlere, ve maalesef bırakın hayran olmayı hoşlanacak herhangi bir şey bulamadım kitaptaki hiçbir karakterde.

Tüm bunların dışında kitabın çoğu bölümü bir ders kitabından farklı değildi. Çok fazla bilgiyi, çok sıkıcı bir şekilde sunmuş yazar bize. Çok fazla tekrar etmiş kendini. Kim bilir belki de serideki ilk kitap olduğundandır.

6- Mavi Büyü-Richelle Mead

Followers

POPULAR POSTS

Bookstagram mı?

Goodreads

Google+ Followers

Follow by Email

Twitter'dan Ulaşın :))

Burada da Yazıyorum :))